Abası Yanık, Sait Faik

(1906 Adapazarı – 1954 İstanbul) Türk yazarı. Türk edebiyatının en önemli öykü yazarlarından biridir. Birçok eleştirmen, onu çağdaş Türk öykücülüğünün kurucusu olarak nitelendirir. Varlıklı bir ailenin çocuğu olarak büyüdü. Öykü yazmaya ve dergi yayımlamaya öğrenciyken başladı. Türkoloji öğrenimini yarım bırakarak ekonomi öğrenmek için İsviçre ve Fransa’da yaşadı. Babasının isteğiyle atıldığı ticaret yaşamında başarı sağlayamadı. Varlık, Ağaç, Ses, Yeni Ses, Yaprak ve Yenilik gibi dergilerde yazdı. Öykülerinde yaşam koşullarını ve insanlığın çelişkilerini işledi. İnsana, “Her şey bir insanı sevmekle başlar.” anlayışıyla yaklaştı. Olayları ve ilişkileri, gerçek yaşamda olduğu gibi en doğal biçimiyle anlatmayı amaçladı. Yapıtlarında olaydan çok diyaloglara yer verdi ve şiirsel bir dil kullandı. Babasının ölümünden sonra başına buyruk bir yaşam sürdü. Yayımladığı Medarı Maişet Motoru adlı roman sıkıyönetimce sakıncalı bulununca yazarlıkta bir duraklama dönemi yaşadı. Siroz hastalığına yakalandığını öğrenince büyük bir istekle yazmaya yeniden hız verdi. Yazdığı öykülerde çekişme ve çatışmalar yerine yaşama sevincini ve paylaşılmış sevgiyi öne çıkardı. Öykülerinde kendi yaşamından, çocukluk anılarından bolca yararlandı. İstanbul’un kenar semtlerini, yoksul insanların serüvenlerini işledi. En çok Burgaz Adası ve çevresindeki denizi, deniz kuşlarını, balıkları, doğayı ve Rum balıkçıları konu edindi. Son dönem öykülerine, hastalığından kaynaklanan ölüm düşüncesi, bezginlik ve umutsuzluk yansıdı. Türk edebiyatına ve çağdaş edebiyata katkıları nedeniyle Mark Twain Derneği onur üyeliğine seçildi. Ölümünden sonra Burgaz Ada’daki köşkü, müze durumuna getirildi. Başlıca yapıtları şunlardır: Öykü kitapları; Semaver (1936), Sarnıç (1939), Şahmerdan (1940), Mahalle Kahvesi (1950), Havada Bulut (1951), Kampanya (1951), Havuz Başı (1952), Son Kuşlar (1951), Alemdağ’da Var Bir Yılan (1954); romanları; Medarı Maişet Motoru (1940), Kayıp Aranıyor (1951); şiir kitabı; Şimdi Sevişme Vakti (1953).